Pałac

//sklepik.

Pojawili się w pałacu Hadesa. Byli w jego najdalczym i najciemniejszym zakątku. Tam nikt ich nie mógł dostrzec. Gabriel dalej przytulał do siebie Madelein. Trwał z nią w takim uścisku i cieszył sie z tego.

//sklepik

Madeleine nie bardzo wiedziała, o co chodzi. Może za dużo wypiła? Tak, to była najbardziej prawdopodobna odpowiedź. Później jednak zorientowała się, że to nie żaden sen i naprawdę stoi w uścisku z Gabem.
- Ale, że teraz? O, bogowie, co my robimy - Zaczęła wariować. Oczywiście dalej chciała być z Gabem, ale nie spodziewała się, że to będzie tak.. szybko.

Gabriel uśmiechnął się do siebie. On w tym momencie ryzykował jeszcze więcej niż ona.
- Spokojnie. -Powiedział. Odsunął sie od niej i spojrzał w jej oczy.
- Tutaj jesteśmy bezpieczni. -Powiedział. O ile mozna być bezpiecznym w krainie umarłych.
- Jeśli tylko chcesz możemy tam wrócić. -Powiedział.

Pokiwała nerwowo głową.
- Tak. To znaczy, nie! Nigdzie nie wracamy - Powiedziała. Ponownie wtuliła się w pierś Gabe'a. Delektowała się tym uczuciem, po chwili jednak wspięła się na palce i wyszeptała mu do ucha:
- Pocałuj mnie. Wiem, że tego chcesz.

Przytulił ją a botem poprosiła by ja pocałował. Gabriel zawsze spełniał jej zachcianki i proźby. Ujął jej twarz w dłonie i pocalował ją delikatnie a potem coraz bardziej inpulsywnie. Po raz pierwszy od śmierci swojej matki był naprawde szczęśliwy. Czuł się nieźemsko. Tak za tą chwilę mógłby oddać życie.

Słyszała kiedyś, że jak czeka się na coś bardzo, bardzo długo, to czeka nas rozczarowanie. Ona miała ochotę teraz kopnąć autora tych słów w jego zacne cztery litery. Było jej lepiej niż mogła sobie wymarzyć. Zarzuciła ręce na ramiona Gabe'a i jeszcze bardziej przyciągnęła go do siebie.

Złapał ją za biodra i dalej całował. Po chwili oderwał się od jej ust i powiedział.
- Kocham cie. -Po czym znów ją całował.

Powiedział to, słowa od których nie ma już powrotu. Z wielkim trudem oderwała się od Gabe'a i ujęła jego twarz w dłonie. Spojrzała mu prosto w oczy.
- Ja ciebie też - Szepnęła i wtuliła mu się w pierś.

Przytulił ją. Cieszył się zapachem jej włosów. Pachniały wiosną. Chłopak zamknął oczy i trzymał ja w delikatnym uścisku. Dziewczyna dalej się w niego wtulała a on chciał by ta chwila trwała i trwała.

Pewnie by i trwała, ale trzeba spojrzeć prawdzie prosto w oczy.
- Co my robimy, Gabe? Co jeśli twój ojciec mnie przeklnie, albo co gorsza odeśle prosto do Artmidy? Wtedy oboje będziemy udupieni - Stwierdziła.

- Nie martw się tym. Ja to z nim załatwie. -Wbrew pozorom Gabriel miał dobre kontakty z Hadesem. CO prawda widywał do rzadko ale wiedział jak można sobie Hadesa owinąć wokoło palca. Zawsze można poprosić o pomoc Persefone ona miała na niego duży wpływ. Co do Artemidy łowczyni nie mogła ise dowiedziec o nich kiedy byli w Podziemiu.
- Będzie dobrze. -Powiedział.

Uśmiechnęła się lekko.
- Dobrze - Powiedziała tylko. Ufała mu. Wierzyła, że uda mu się wszystko załatwić. Miała tylko nadzieję, że nikomu nie stanie się przy tym krzywda.
Zapomnieli tylko o jednym drobnym szczególe. Nie mieli tutaj żadnej broni ani żadnych ubrań.
- Gabe, trzeba wracać po ciuchy. Nie będę paradować po Hadesie w czymś takim - Powiedziała i spojrzała w dół na swoją sukienkę.

- No cóż ja w sumie tutaj mam ciuchy. -Powiedział. Doskonale wiedział że Madelein bez jego pomocy nie wyjdzie z Podziemia. Usmiechnął się do niej zawadiacko.
- To gdzie Piękna Dama chce się znaleść? -Zapytał i chwycił ją za sdłoń

Przegryzła wargę. Wiadomo, chciała iść do swojego pokoju, ale czy to bezpieczne? Postanowiła zaryzykować, w razie czego, Gabriel szybko zniknie.
Ujęła jego dłoń.
- W swoim pokoju u Artemidy - Westchnęła. Będzie szybka akcja.

- Dobrze. -Powiedział.
Zamknął oczy i oboje zniknęli.
//Domek Artemidy.

// Domek Artemidy.

Oboje pojawili się w pałacu zaledwie kilka chwil po tym jak go opuścili. Gabriel postawił plecak na marmurowym parkiecie podłogi. Przyciągnął do siebie Madelein i przytulił po czym pocałował. Był szczęśliwy. Jednak czy ona również?
- Jesteś szczęśliwa? -Zapytał. Wolał być pewien.

Co za niedorzeczne pytanie. Zaśmiała się.
- Oczywiście, że jestem, głupku - Odparła. Pierwszy raz zapomniała o swoich problemach. Był tylko Gabe.
Madeleine rozejrzała się po pomieszczeniu.
- Gdzie dokładnie jesteśmy? - Zapytała.

Gabriel uśmiechnął się i rozejrzał.
- W zachodnim skrzydle. -Stwierdził. Zawsze potrafił się poruszać po istnym labiryncie korytarzy pałacu Hadesa. Uśmiechnął się do Madelein.

Wywróciła oczami.
- Dużo mi to mówi - Powiedziała.
Ziewnęła. To był długi dzień pełen wrażeń. Gdyby ktoś jej wczoraj powiedział, że następnego dnia będzie w podziemiach, w pałacu samego Hadesa u boku Gabe'a, nigdy by nie uwierzyła.

- Pod Broadwayem. -Powiedział starając się trochę bardziej przybliżyć zarys ich położenia. Zauważył że ziewnęła.
- Zmęczona? -Zapytał chociaż i tak znał odpowiedź. Delikatnie acz stanowczo wziął ją na ręce.

Zmarszczyła czoło.
- Myślałam, że Hades jest pod Hollywoodem - Powiedziała tylko, gdyż nie zdążyła już więcej niczego dodać, bo znajdowała się w ramionach Gabe'a.
- Ej! - Krzyknęła zaskoczona, ale zaśmiała się głośno.

- Hades się przemieszcza. -Powiedział.
- No co? -Zapytał się jej nie wypuszczając ją z rąk. Zaniósł ją do jednej z komnat. Posadził ją na łóżku po czym na nią spojrzał.

A to, że była szczęśliwa. Cieszyła się jak głupia z tego, że w końcu może tulić, całować Gabe'a, być z nim.
Madeleine rozejrzała się po pomieszczeniu. Duże i ciemne, pewnie cały pałac był zachowany w podobnej tonacji. Kiedy skończyła lustrować komnatę, utkwiła wzrok w tych szaro-niebieskich oczach Gabriela.

Ujął jej twarz w dłonie i przybliżył się. Złożył na jej ustach namiętny pocałunek. Po chwili powiedział.
- Na zawsze razem. -Po czym znów zaczął ja całować.