Las

- Przepraszam taki nawyk. -Stwierdził śmiejąc się. Zgasił również swojego skręta i wyrzucił go . Schował twarz w dłoniach i stwierdził po chwili.
- Dobrze już się na ciebie nie patrzę. -Powiedział. Wyjął z kieszeni duże ciemne okulary przeciw słoneczne i założył je. Mogło to dziwnie wyglądać ponieważ jak by nie spojrzeć była zima. Teraz tylko na nią zerkał.
- Ale ja tylko stwierdzam fakt. Naprawdę obawiasz się mnie albo przynajmniej masz ochotę mi przyjebać. -Stwierdził. Tak Aron był dobrym obserwatorem.

Madeleine uśmiechnęła się nieznacznie. Gdyby nie oczywiste powody, mogłabym go nawet polubić, pomyślała. Kiedy Aron wyjął z kurtki okulary, zaśmiała się perliście.
- Serio? Nosisz okulary w kieszeni, kiedy jest zima? - Spojrzała na niego z politowaniem. Jej brew mimowolnie powędrowała ku górze. Przynajmniej teraz mogła normalnie na niego spojrzeć, ale mimo wszystko zdawało jej się, że coś jest nie w porządku w gapienie się w syna Aresa.
- Och tak, mam ochotę ci przyjebać - Rozmarzyła się.

- Ja je zawsze nosze. -Powiedział i je zdjął.
- Wiesz nigdy nie wiadomo do czego takie okulary się przydadzą. -Dodał u lekkim uśmiechem. No tak ona jemu przyjebie. A pewnie. Zaśmiał się cicho.
- Ale zdajesz sobie sprawę że to ja wygram. -Powiedział patrząc jej w oczy. O tak udało mu się wyłapać jej spojrzenie które brodziło po wszystkim tylko nie po nim. Wcale nie miał ochot się z nią bić. Co syn Aresa nie miał ochoty na walkę?1 Nie on miał szacunek i nie bił kobiet.

Madeleine aż bała się spytać, do czego Aron używa tych okularów. Przychodziło jej do głowy kilka pomysłów, ale postanowiła, że nie podzieli się nimi z synem Aresa.
- Ale zdajesz sobie sprawę, że mam dziesięcioletnie doświadczenie i błogosławienie samej Artemidy? - Zapytała. Tym razem nie odwróciła wzroku i wytrzymała jego spojrzenie. On był pewny swojej wygranej, a ona.. była niemal pewna. Mogłaby szybko wdrapać się na jakieś drzewo i z góry go zestrzelić. Jak zwierzynę.

- No oczywiście. Ale muszę cie zasmucić bo ja nie będę walczył z dziewczyną. -Powiedział z uśmiechem. Po czym uśmiechnął się jeszcze szerzej.
- Ale mogę z nią poćwiczyć. -Zaproponował. O tak Trening dobrze by mu zrobił. Dawno już nie walczył. No nie licząc bójek w klubach. Aron przez cały swój pobyt w świecie śmiertelników nie miał okazji walczyć z żadnym potworem. Jakby na złość wszystkie zniknęły.

- Och, jaka szkoda... - Zasmuciła się, ale z wielką radością przyjęła propozycję syna Aresa. Ona także ostatnimi czasy spędzała mało czasu nad treningiem. Jej dni wygladały mniej więcej tak nuda, patrol, nuda, papierosy, wódka, nuda i jeszcze więcej papierosów.
- Spoko. Idziemy na arenę, tak? - Zapytała. Pomyślała o tym, jakie straty mogliby wyrządzić tu, w lesie. Artemida wywaliłaby ją z orszaku zanim dziewczyna zdążyłaby powiedziec przepraszam.

Zaśmiał się.
- No pewnie. -Powiedział. Po chwili oboje ruszyli w kierunku Areny. Oj tak. Aron będzie mógł powalczyć. Chociaż był pewny że i tak nie ma na co liczyć przecież to dziewczyna. Oj...czyżby nie doceniał łowczyni Artemidy. Być może. Jednak wszystko się okaże na Arenie.

//Arena oboje.