Brzeg

Kyle, niby zwykły młodzieniec, w którego żyłach (i tętnicach) płynęła krew bogów jak zawsze o tej porze kiedy nikogo nie było kąpał się nago w jeziorze. W zasadzie nawet jakby ktoś przyszedł to i tak by się nie wstydził swojej nagości. W końcu na przykład bogów przedstawiano nago. A poza tym Kyle był hmmm... dobrze, a nawet bardzo dobrze obdarzony przez naturę. Jak dotąd znajdował same plusy bycia synem Erosa. Niektóre jego umiejętności były bierne, jak na przykład rozsiewanie wokół siebie tej tajemniczej aury pomieszanej z namiętnością. Albo brak wyczerpania ekhm... seksualnego. No cóż, w końcu był synem boga miłości i namiętności seksualnej przez co zdarzyło mu się stracić dziewictwo w wieku szesnastu lat. Co jak co, ale tatuś musiał być z niego bardzo dumny.
W każdym razie chłopak wyszedł z wody i położył się wygodnie na piasku wystawiając całe swoje ciało na działanie promieni słonecznych, których w obozie nigdy nie brakowało.

Dziewczyna przemieżała brzeg wyraźnie zła, anwet mozna powiedziec że była wściekła. Poraz kolejny pokłóciła sie z Demeter, poraz kolejny wspomniała o rodzicach dziewczyny. Nie znosiła tego, nie chciała ich znac i kropka. Ale to nie wystarczało kobiecie. Ciągle i ciągle ja namawiała. To było takie frustrujące. Bree miała nadzieje, że będzie sama że będzie mogła pozbyć sie jak najszybciej tej masy złej energi, ale niestety. Na brzegu był jakis chłopak, w dodatku goły. Czarnowłosa westchneła głośno i przez chwile rozwarzala czy nie zawrócić. Ale czamu miała by to zrobic, nie pierwszy raz widziala kogos nago. Tak więc wzieła głeboki wdech i ruszyła ku chłopakowi.
- Biedaku ukradli Ci ubrania.
Zakpiła gdy tylko znalazła sie tuz przy nim.

Leniwie uniósł powiekę i spojrzał na dziewczynę. Znał ją z widzenia. Zamknął więc z powrotem oko.
- No cóż. Primo, nie chcę zakładać ubrania na jeszcze mokre ciało. A po drugie primo - zachichotał - ubrania leżą obok więc co za tym idzie nikt mi ich nie ukradł. - Westchnął i uniósł się na łokciach. Pstryknął palcami i pojawiły się na nim spodnie. Te same, które leżały obok.
- A miałem taką nadzieję na chwilę prywatności. No cóż...mówi się trudno. - Uśmiechnął się jak zawsze powalająco i słodko.
- Dobra... niech zgadnę. Przyszłaś tutaj bo chcesz odreagować? - Spytał unosząc obie brwi możliwe najwyżej jak mógł. Nie chciało mu się wstawać więc cały czas na wpół leżał.

Westchneła cicho, wiec to kolejny synalek którego z bożków. Raz w życiu chciała by spotkac kogoś normalnego który nie będzie się posługiwał mocą.
- Ta, można tak to nazwać.
Po chwili usiadła obok niego i westchneła cicho patrząc na piekne słońce.
- A Ty zapewne chciałes się troche polenić. Nie masz jakiś zadan? Na przykład uwodzenia niewinnych dziewczyn?

- Nieee... po pierwsze nie chce mi się, a po drugie to rola dzieci Afrodyty. Ja mam raczej zadanie "rozsiewać" miłość. Oczywiście mogę to tez wykorzystać do swoich własnych celów. - Odparł i spojrzał na córkę Persefony. No cóż, zazwyczaj Kyle posługiwał się mocą z własnego lenistwa. Po prostu nie chciało mu się pewnych robić, lub twierdził, że niektórych rzeczy nie musi robić, bo w końcu mógł to zrobić za pomocą sztuczek magicznych, które poznał od swojej babci - Hekate. A poza tym on nie był synem jakiegoś tam bożka! Przecież Eros był jednym z pierwszych bogów jacy wyszli z Chaosu! On był panem miłości! To był powód, dla którego Kyle nie można było lekceważyć. W końcu miał on władzę nad uczuciami.

Eh, nie miała nic do tych wszystkich od miłości. Ale denerwowało ja to że byli przesadnie usmiechnięci i za bardzo cieszyli się ze wszystkiego. I jeszcze to rozsiweanie miłości, każdy powinien miec swoją wole co do uczuc, a nie nakładana odgórnie.
- Sam bys sie zakochał.
Stwierdziła po czym połozyła się na trawie, z sekundy na sekunde miała wrazenie ze upodabniała się do ojca. Nie usmiechała sie juz tak czesto i zawsze była zła.
- Pewnie wykorzystujesz to bardzo czesto.

- Mi to nie jest potrzebne. Musiałabyś zrozumieć miłość i uczucia z tym związane. Zatracasz się w boskości zamiast przypomnieć sobie człowieczeństwo. - Powiedział i podniósł się do poprawnego siadu.
- Widzisz, ja wiem co to miłość, ponieważ jestem częścią miłości w najczystszej postaci. Teoretycznie każda komórka mojego ciała jest miłością. Przez to własnie nie mogę nigdy zatracić się w boskości. Nie mogę też również zatracić się tylko w człowieczeństwie. Zauważ, że każdy z pierwotnych bogów jest jak najbardziej różny od siebie. Dopiero późniejsze pokolenia stają się do siebie podobne, stają się bardziej boskie niż poprzednie. Dajmy na to, czym się różni Zeus od Hadesa? Tylko postępowaniem, a i tak oboje chcą władzy. - Powiedział Kyle patrząc na dziewczynę.

I kolejny wspomina o jej ojcu. Czasem żałowała że nie urodziła się jako normalny człowiek. do kończa życia bedzie chodziło za nią to iz jest córka Hadesa, pana podziemi bezwglegnego tyrana.
- Mozliwe. Ale Zeus działa w dobrej wierze. A hades, ehh..
Zapewne gdyby ojciec dziewczyny słyszał jak o nim mówi, to zatrzesła by się pod nimi ziemia. Nie obawiała sie go, bardziej tego że unieszczesliwi wszystkich wokól niej by sprawic jej ból.

- Wierzysz w to? Ja nie za bardzo. - Powiedział z lekkim uśmiechem. Spojrzał w stronę słońca.
- Dziwne... wszystko kojarzy mi się z romantyzmem. Wszędzie widzę miłość. Czasem to jest uciążliwe, a czasem... przydatne. - Powiedział i wstał. Podał dziewczynie rękę.
- Wiesz co? Zamierzam ci pomóc. Pomóc zostać człowiekiem. - Mrugnął do niej. Czuł, że dziewczyna zatraca się w swojej boskości. Nie mógł na to za bardzo pozwolić. Wiedział, że gdyby tak potężna herosa stała się za bardzo pyszna to były mały konflikt.

- Ja? Zatracam sie w boskości? Nie znasz mnie.
Spojrzała na niego i wstała jak mógł zarzucic jej że zatraca się w tym, skoro od kąd pamieta chciała byc człowiekiem. Prowadzic normalne spokojne zycie.
- Mylisz sie do mnie. Jak każdy. Mimo, że nie jestesmy ludzmi popełniamy wiecej błedów niż oni.
Westchneła cicho i włozyła dłonie do kieszeni swych spodni.

- Cóż, na razie cię nie znam tak dobrze. Jednak mogę poznać, prawda? - Znów uniósł brwi.
- No dobra... skąd wiesz, że chciałabyś być człowiekiem? Przecież sama człowiekiem nie jesteś więc nie jest w stanie... określić ich funkcjonowania. W końcu ludzie są dosyć słabi więc co by było gdyby dotknął cię głód? Albo powiedzmy wyniszczająca zaraza? Herosi są o wiele odporniejsi na podobne zjawiska. Herosi mogą przetrwać o wiele więcej. Żyją o wiele dłużej. - Powiedział z uśmiechem.
- Na koniec jeszcze dodam, że ludzie tak samo jak my herosi mają swoje problemy, które mogą wyniszczyć ich psychicznie.

- Nie za młody jestes na taki filozofie?
Spytała zerakjąc na niego, nie lubiła zbytnio kazan zwłaszcza od chłopaka który w okól siebie rozsiwea dziwna aure.
- Fakt możemy sie poznać, jednak nie liczyła bym na zbyt wiele. Przeciez jestem córka Hadesa wiec pewnie charakterek mam po nim.
Zasmiała się cicho po czym podeszla do wody.

- Nie, nie jestem za młody. Można powiedzieć, że "filozofowanie" mam po ojcu. - Powiedział idąc zaraz obok dziewczyny.
- Wiem, że to geny boskie są dominujące, ale nie musisz być dokładnie taka sama jak Hades, który uśmiecha się co najwyżej dwa razy do roku. - Odparł i uśmiechnął się. Przykucnął przy wodzie.
- Jak spotkałem swojego ojca to powiedział, że woda może pokazać prawdziwe ja każdej istocie. - Chwilę się zamyślił.

- Swojego wolała bym nie widzeć. Czasem lepiej nie wiedziec jakim sie jest naprawde.
Westchneła cicho i kucneła przy wodzie po czym przejechała opuszkami palców po jej tafli.
- Lubisz sie takiego?
Spytała, choc sama nie wiedziała czemu ich rozmowa schodziła na tak dziwny tor.

- W sensie takiego optymistycznego i pozytywnego? - Spytał chociaż znał odpowiedź. To było pytanie retoryczne.
- Tak, lubię być taki. Dzięki byciu takim straciłem dziewictwo. - Zaśmiał się krótko wspominać sobie przy okazji tę chwilę. Ale może nie będę przytaczał tutaj większych szczegółów.

PRzewróciła oczami i spojrzała na niego.
- O matko i zas ziemskie rzeczy.
Zasmiała się cicho patrzac na niego.
- Co Ty masz w głowie to aż sie boje normalnie.

- Nie musisz się bać - zaśmiał się.
- Chociaż może- uśmiechnął się tajemniczo po czym znów się roześmiał.
- Nie, na serio nie musisz się bać. No póki siebie jeszcze kontroluję. - Cały czas się śmiał. Często tak też straszył chłopaków orientacji heteroseksualnej. Śmieszne było jak nagle cały kolor z twarzy im schodził.

Zachichotała cicho. Chłopak wydawał się miły, ciekawe czy udawał czy by taki naprawde.
- Nie boje się twoje sztuczki raczej na mnie działały nie będa.
Pokazała mu język i chlapneła zimna woda delikatnie.
- Ale chciała bym zobaczyc jak czarujesz.

- Serio chciałabyś? - Spytał z uśmiechem.
- Ale mam to zademonstrować na tobie czy na kimś innym? -Zadał kolejne pytanie i odruchowo zasłonił się dłonią przed kropelkami wody. I tak to nic nie dało, bo woda reszty jego skóry i tak dotknęła.
- Zazwyczaj używam boskich mocy, jednak mój wrodzony urok czasem sam za siebie działa. - Wyszczerzył się do dziewczyny.

- Na mnie nie próbuj bo Ci sztylet w głowe wbije.
Zasmiała się.
- Chodzmy do miasta tam mi pokazesz.
Uśmiechneła się szeroko i poklepała go po ramieniu.

- Pozbawić świata tak uroczego chłopaka jak ja?- Zaśmiał się. - Chyba jednak byś nie mogła tego zrobić. - Dodał nadal się głupio uśmiechając. Chwilę się zastanowił nad propozycją dziewczyny.
- Ok... ale jak zniknę z kimś za rogiem to będziesz musiała sobie zaczekać. - Zaśmiał się.

Westchneła na słowa chłopaka krecac głową. Czy ona miała wrażenie czy chłopak był przesadnie w sobie zakochany? To było naprawde straszne.
- Poczekam przeciez nigdzie mi sie nie spieszy.
Stwierdziła, to była prawda przeciez nie musiala nigdzie isc. ale z drugiej strony nie miała ochoty słuchac jakis jeków gdy bedzie stała i czekała na chłopaka.

Wysoki chłopak wszedł na brzeg jeziora nawet nie zauważając pozostałej dwójki,przysiadł na brzegu i zaczął myśleć.
Mam nadzieję,że się ni pobiją,a jeżeli tak to mam nadzieję,że Ana przegra...czy Carrie przyjdzie,czy będę tu siedział jak ostatni idiota
Takim optymistycznym rozmyślaniom nie było końca

/łąka

Carrie weszła na brzeg. Nie szczególnie lubiła to miejsce. Tylko woda i piasek, piasek i woda, ale na razie nie miała nic do roboty, więc tu przyszła. Zobaczyła tego chłopaka, z którym siedziała na łące, ten co podał jej ten list z zaproszeniem, więc poszła w jego stronę i bez żadnego uprzedzenia usiadła obok niego. Jednak nic nie powiedziała.