Percy Jackson i bogowie olimpijscy - Rick Riordan

No nie wierzę, że tego tutaj nie było!

• Złodziej Pioruna
  
• Morze Potworów
  
• Klątwa Tytata
  
• Bitwa w Labiryncie
  
• Ostatni Olimpijczyk
  

Ulubione/najgorsze części, bohaterowie, związki, bogowie itd.

Czytałam cztery tomy. Teraz czekam na piąty. I nie mogę przeżyć że mi Luka zabili. Nie wiem co sądzić o ostatnim tomie. Może z niego wynikać że tylko jeden Heros przeżyje. Moim zdaniem może to być Nicko Di Angelo. A wy kogo obstawiacie?

Kocham wszystkie książki bez wyjątku (no może Klątwę Tytana trochę mniej, bo nudna była), ale najlepsza i tak jest piąta. Ciągle coś się działo, walka, walka, walka. Nie było nudno.
Moim ulubionym bogiem jest Apollo. <3 I choć jego haiku jest marne, to sama postać jak najbardziej udana. Nie przepadam za to za Ateną, bo taka... Zimna, wyrachowana suka z niej, ot co.
Percy Jackson zdecydowanie należy do moich ulubionych bohaterów serii, polubiłam też Annabeth. I Nico! Uwielbiam takich udręczonych, mrocznych chłopaczków. <3 A najlepsze pary książkowe to Percabeth i Thalia/Luke (taaa).

Nie ewidentnie najlepsi Bogowie to Hades i Hermes. Te węże Hermesa były spoko. A Hades jak zawsze biedny chłopiec do bicia co to na niego wszystko zwalają. Nie lobię za to tej małpy Afrodyty. Pusta to taka plastikowa lala. Co to by tylko o miłość trajkotała. No ale co tam. Stanowczo stwierdzam ze Percy jest całkiem spoko jednak na głowę bije go Grover. A no i oczywiście nie można zapomnieć o największej złośnicy na całym obozie o Claris.

E, tam Clarisse to taka kupka się zrobiła po tym incydencie w labiryncie. Chociaż w ostatnim tomie całkiem spoko była.
Co do Afrodyty, to się zgodzę, chętnie bym takiej dała w twarz. ; o
Przypomniał mi się teraz moment z Bitwy w labiryncie. Urodziny Percy'ego, Posejdon i Pan Popis. Uwielbiam <3 Śmieję się zawsze, kiedy to czytam. Tak samo jak scenkę, w której Dionizos gra w pac mana.

No to było genialne. Jak mama Persjego otwiera drzwi a tam Posejdon. Niezapomniane. Bóg na urodzinach. Jeszcze całkiem spoko był fragment jak w pierwszej części pani matematyczka się na Percjego rzuciła w muzeum. Albo wujek Ferdynand u Cioci M. He he biedny Grover.